พ่อ..

เป็นคำที่ลูกเรียกชายผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดู

พ่อคือบุคคลที่เราเกิดมาก็ได้รู้จักเขาโดยที่เราไม่สามารถเลือกได้ว่าจะอยากรู้จักหรือไม่รู้จัก

พ่อคือผู้ชายที่เป็นบุคคลที่หาเลี้ยงครอบครัว ดูแลความเป็นอยู่ของคนในบ้านและสิ่งของต่างๆ

และไม่ว่าเราจะทำผิดแค่ไหนเขาก็พร้อมจะสอนให้คำแนะนำและให้อภัยเราอยู่เสมอ

เมื่อเราไม่สบายเขาก็ดูแลจนเราหลับไป ไปส่งเราไปโรงเรียนตอนเช้า อาบน้ำให้เราเมื่อตอนเป็นเด็ก

ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อสมัยเด็กของฉันมันมีความสุขเต็มเปี่ยม ตอนอยู่ที่กรุงเทพฉันเรียนโรงเรียนใกล้บ้านทำให้ได้อยู่และไม่เคยห่างพ่อเลย จนกระทั่งครอบครัวเราต้องย้ายบ้านมาอยู่ต่างจังหวัดบ้านเกิดของพ่อ บ้านหลังที่อาศัยนี้ไม่ได้อยู่ใจกลางเมืองของจังหวัด เป็นหมู่บ้านชนบทและพ่อแม่อยากให้ฉันได้เรียนโรงเรียนที่ดีของจังหวัด จึงให้ฉันไปเรียนโรงเรียนในตัวเมืองและอยู่หอพักแถวโรงเรียน ทำให้ฉันเริ่มมีช่องว่างระหว่างพ่อ ฉันกลับบ้านมาแค่เสาร์อาทิตย์ 1เดือนฉันได้มีเวลาอยู่กับพ่อแค่ 8 วัน บางเดือนก็ไม่ได้กลับบ้านเลยเพราะมีกิจกรรมที่โรงเรียนหรือติดเพื่อนบ้างตามภาษาวัยรุ่น พอเรียนมหาลัยก็ได้ไปเรียนต่างจังหวัดที่อยู่คนละจังหวัดกับพ่ออีก ทำให้ปีนึงฉันแถบไม่ได้กลับบ้านเลย ได้คุยแค่ทางโทรศัพท์ แต่พอช่วงโควิดนี้ ทำให้ฉันต้องกลับมาอยู่บ้านเป็นเวลานาน และเห็นว่าพ่อเริ่มมีอายุมากแล้ว ในขนาดที่เราเริ่มโต เขากลับเริ่มแก่ตัวลงเรื่อยๆจึงอยากสร้างโปรเจคที่เกี่ยวกับพ่อ เป็นการเล่าเรื่องราวของผู้ชายคนนึงที่เป็นพ่อของฉันผ่าน ภาพถ่าย เล่าถึงความเป็นอยู่ของท่านว่า ท่านมีความเป็นอยู่อย่างไร ทำอาชีพอะไร มีกิจกรรมในแต่ละวันเป็นยังไงในมุมที่ฉันได้เห็นเป็นเหมือนไดอารี่ของท่านในช่วงอายุนี้ และเป็นความทรงจำของฉันช่วงเวลาที่ได้อยู่กับท่าน