“Telephone I miss you”

ย้อนกลับไปในปี พ.ศ.2522 องค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย เริ่มติดตั้งโทรศัพท์สาธารณะแบบหยอดเหรียญ 100 เครื่องแรกในเขตกรุงเทพมหานคร

จากนั้นการมาถึงของ พรบ.การประกอบกิจการโทรคมนาคม พ.ศ.2544 ที่ระบุว่า “ระบบสื่อสารโทรคมนาคมของชาติต้องบริการประชาชนได้อย่างทั่วถึงครอบคลุมพื้นที่ทั่วประเทศ” ก็ทำให้ตู้โทรศัพท์สาธารณะเป็นที่แพร่หลายมากขึ้น

สมุดจดเบอร์โทรศัพท์ เงินเหรียญราคาต่างๆ กลายเป็นสิ่งจำเป็น

เพราะสิ่งแรกทำให้เราไม่ลืมเบอร์โทรศัพท์ของคนที่ต้องการโทรหา

ความคิดถึง ความห่วงใย หรือแม้แต่ประโยคบอกรัก ซึ่งใครหลายคนเคยสารภาพ ล้วนเคยเกิดขึ้นในตู้สี่เหลี่ยมแห่งนี้

ทั้งหมดคือความทรงจำบางส่วนที่พอจะนึกขึ้นได้ เพราะเรื่องราวต่างๆ เริ่มซีดจางไปตามวันเวลา

ปัจจุบันตู้โทรศัพท์ได้ถูกเปลี่ยนเป็นตู้เติมเงินไปหลายแห่งแล้ว

#แล้วคุณมีความทรงจำเกี่ยวกับตู้โทรศัพท์สาธารณะบ้างไหม?