สวัสดีค่ะทุกคน เราชื่อปูเป้นะคะ เราจะมาเล่าเรื่องช่วงชีวิตวัยรุ่นที่หายไปในช่วงโรคระบาดโควิด 19
ให้ฟัง เราเองเป็นนักศึกษา ปี3 คณะวิจิตศิลป์ สาขาการถ่ายภาพสร้างสรรค์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ก่อนที่จะมีโควิด19 เราก็ใช้ชีวิตที่ปกติ ไปเรียนในห้องเรียน ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เรียนเสร็จก็หาอะไรกินตามร้านข้างทาง ใช้ชีวิตแบบสนุกสนาน พอกลางคืนก็ออกไปท่องราตรีตามประสาวัยรุ่น
เราได้ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย ในแบบที่มันควรจะเป็น ในแบบที่เราใฝ่ฝันมาตลอด
ว่าถ้าเราเข้ามหาลัย เราจะใช้ชีวิตอย่างอิสระ ไม่ต้องมีขอบเขต ไม่ต้องมีใครมาบังคับ แค่รับผิดชอบชีวิตตัวเอง คือตื่นมาเรียนให้ทันแค่นั้น เรารู้สึกว่า เราสนุกกับชีวิตแบบนั้นมากเพราะไม่ต้องใส่แมส
ไม่ต้องคอยระแวงคนรอบข้าง
และไม่ต้องคอยระแวงว่าตัวเองจะติดรึยัง ซึ่งมันเป็นคำถามที่ถามตัวเองทุกวันว่า “ฉันติดรึยังวะ”
ก่อนโควิด19ปีแรกเราเองวางแผนเอาไว้ว่า ปิดเทอมเราจะไปเที่ยวทะเล ไปเที่ยวนั้นเที่ยวนี้กับเพื่อน
แต่พอโควิด19ปีแรกมา การวางแผนของเราทุกอย่างมันพังหมด แต่เราคิดว่า เดี๋ยวสักพักมันคงจะดีขึ้น แต่มันก็ผ่านมาจะ2ปีแล้ว ที่เราใช้ชีวิตแบบที่ต้องใส่แมสทุกวัน เปรียบเสมือนอวัยวะที่33
หากไม่ได้ใส่แมสก็เหมือนขาดอะไรไป และต้องคอยพกเจลแอลกอฮอล์ตลอด
เพราะคอยระแวงว่าเชื้อโรคมันจะติดมากับของที่เราหยิบจับรึป่าว
เราใช้ชีวิตในแบบใหม่ (new normal) ซึ่งเราเองก็ไม่รู้ว่ามันจะจบตอนไหน เราไม่สามารถที่จะออกเดินทางไปต่างจังหวัดได้อย่างสบายใจ เราต้องเรียนออนไลน์ผ่าน zoom และ teams ทุกวัน ซึ่งก็เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง
แต่คณะที่เรากำลังเรียนอยู่เป็นแบบปฏิบัติ เราว่าการเรียนในรูปแบบใหม่นี้ มันก็ไม่ได้ผลเท่าที่ควร ถ้าหากเราต้องเรียนออนไลน์แบบนี้ไปจนจบปี4 เรารู้สึกว่ามันเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง
อีกอย่างเราใช้ชีวิตแบบเด็กมหาลัยแบบไม่คุ้ม
และเราเองก็อาจจะได้รับความรู้ที่เรียนได้ไม่เต็มที่ ชีวิตวัยรุ่นของเราไม่ควรมาใช้ชีวิตที่แบบตื่นมาต้องเข้าเรียนออนไลน์ผ่าน
หน้าจอคอมเป็นลูปแบบนี้ทุกวัน
ต้องคอยใส่แมส
หรือแม้แต่เวลาที่เราอยากจะเจอเพื่อน เราก็ได้เจอเพื่อนผ่านแค่หน้าจอคอม และเมื่อเราอยากจะสังสรรค์ เรายังทำไม่ได้เลย เหมือนเราโดนขังเอาไว้และไม่รู้ว่าจะถูกปล่อยออกตอนไหน นี่เหรอชีวิตมหาลัยที่เราใฝ่ฝันมาตลอด เราต้องมาต่อสู้กับโรค
มันเป็น2ปีในรั้วมหาวิทยาลัยที่แย่ที่สุด
"เราก็ยังหวังว่ารัฐบาล ในประเทศไทย จะแก้ไขปัญหานี้ได้เร็ววัน
และเราอยากจะใช้ชีวิตที่ปกติเหมือนเดิมก่อนที่เราจะจบปี4
ได้ใช้ชีวิตในแบบเด็กมหาลัยในแบบที่มันควรจะเป็น"
620310236 มัณฑิรา บุญชัย
Comments