สี่แยกไฟแดง

ทุกคนมองว่ามันเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับอาชีพนี้ นั่นก็คืออาชีพขายของตามสี่แยกไฟแดง ครั้งแรกที่ผมเคยเห็นอาชีพนี้คือคนขายพวงมาลัย ผมก็เริ่มเกิดความสงสัยว่ามันมีแค่แยกที่เราเห็นแยกเดียวหรือป่าว แต่ไม่ใช่มันมีอาชีพนี้เกือบทุกแยกไฟแดง และเหมือนทุกจังหวัดไปแล้ว จนทุกวันนี้คนมองว่ามันเป็นเรื่องปกติ ซึ่งตามสี่แยกไฟแดงนี้จะไม่ได้ขายแค่พวงมาลัย ยังมีทั้ง นมเปรี้ยว ผลไม้ และของต่างๆ ซึ่งช่วงเวลาที่ขายนั้นก็จะเป็นช่วงเย็นเป็นหลัก เพราะเป็นช่วงเวลาที่คนเลิกงานรถก็จะเยอะทำให้มีโอกาสขายได้มาขึ้น

แต่สิ่งที่ผมมองต่างจากคนอื่นที่มองนั้นคือ ทำไมมีคนในทุกวัยมาขายของตามแยกเเบบนี้ มีทั้งคนแก่ วัยรุ่น วัยกลางคน วัยเด็ก และแม้กระทั่งวัยเรียน(ใส่ชุดนักเรียน) มาขายของตามแยกไฟแดง จึงเกิดความสัยและตั้งคำว่าว่า อาชีพนี้มันเรียกว่าเป็นอาชีพหรือมันก็แค่รายได้เสริมจากเวลาที่ว่าง แต่ก็ไม่เคยเห็นชาติไหนเขาทำอาชีพนี้ในเวลาว่าง ด้วยความอยากรู้จึงเลือกที่จะทำหัวข้อนี้ เพื่อที่จะได้รู้ว่าทำไมถึงมีอาชีพนี้เกิดขึ้นมา พอได้ออกไปถ่ายในสถานที่จริงแล้ว ก็ได้คุยกับคนที่ขายของจริงๆเป็นน้องสองคน เขาบอกว่า “ก็มาขายช่วยยายในช่วงเวลาที่โรงเรียนไม่สามารถเปิดเรียนได้ในช่วงโควิด ก็เป็นเหมือนรายได้เสริมอีกทางหนึ่งที่ได้ทั้งตัวเองเเละช่วยที่บ้าน”

มันเป็นอีกอาชีพที่ไม่จำกัดอายุในการทำงาน และมันก็ทำให้ผมเข้าใจว่า ที่จริงแล้วคนพวกนี้เขาทำเพราะมันมีรายได้ที่คุ้มกับค่าเหนื่อยที่เขาต้องเดินตากแดดตากฝน เขาอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไร หรือเขาอาจจะไม่มีทางเลือก หรือมันก็เป็นอาชีพเสริมในเวลาที่ว่าง แต่สิ่งที่ผมรู้สึกในระหว่างการทำงานนั้นก็คือ เด็กหรือนักเรียนต้องขายของที่สี่เเยกมันสมเหตุสมผลหรือไม่ที่เด็กเหล่านี้ต้องมาทำแบบนี้ หรือมันก็เป็นเเค่เรื่องปกติที่เกิดขึ้นในประเทศไทย

บดินทร์ เจริญสุข 620310218