กะเหรี่ยง เป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งที่จัดได้ว่ามีหลายเผ่าพันธุ์ และมีการนับถือศาสนาที่แตกต่างกันไป มีภาษาพูดเรียกว่า ภาษากะเหรี่ยง เดิมนั้นอาศัยอยู่บริเวณแถบต้นแม่น้ำสาละวินของพม่า ต่อมาได้อพยพเข้าสู่ประเทศพม่าและประเทศไทย
โดยปกติแล้วชาวกะเหรี่ยงจะใช้ชีวิตในชนบท อยู่กันเป็นชุมชนขนาดเล็ก อาชีพส่วนใหญ่จะเป็นการเกษตรทั้งปลูกพืชไร่ ปลูกข้าวโพด และเลี้ยงสัตว์ แต่ในบางพื้นที่ เช่น ชุมชนพระบาทห้วยต้ม ต.นาทราย อ.ลี้ จ.ลำพูน ซึ่งเป็นแหล่งชุมชนของชาวกะเหรี่ยงที่เรียกตัวเองว่า ชาวปกาเกอะญอ นั้น ผืนดินที่พวกเขาใช้เป็นอยู่อาศัยและแหล่งทำกินก็ไม่ได้เอื้อต่อการทำมาหากินเพื่อดำรงชีพในปัจจุบันได้มากมายนัก จึงส่งผลให้ผู้คนในชนเผ่านิยมเข้ามาหางานทำภายในเมืองกันมากขึ้น และหลายครอบครัวเริ่มคิดที่จะลงหลักปักฐานอยู่ภายในเมือง เพราะนอกเหนือจากจะมีงานให้ทำและมีรายได้ที่ดีกว่าแล้วนั้น การย้ายเข้ามาในเมืองยังส่งผลต่อคุณภาพชีวิตและระดับการศึกษาของพวกเขาอีกด้วย
เช่นเดียวกับครอบครัวของ ธนภัทร และปุ๊แฮ โสจิอรุณ ที่ได้ย้ายเข้ามาทำงานเป็นพนักงานหน้าลานอยู่ที่ปั๊มน้ำมัน ปตท. พรีเมี่ยม สารภี ซึ่งนอกจากที่จะได้รับเงินเดือนในอัตราค่าจ้างขั้นต่ำรวมทั้งเงินค่าแรงสองเท่าในบางวันแล้ว ทั้งคู่ยังได้รับสวัสดิการประกันสังคมเพื่อช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายในกรณีที่เจ็บป่วยอีกด้วย ซึ่งเมื่อเราถามไปว่าทำไมต้องประหยัดอดออมและพยายามเก็บเงินให้มากมายขนาดนั้นด้วย ปุ๊แฮก็เพียงแต่หัวเราะ แล้วมองไปทางเด็กๆ อีก 2 คนเท่านั้น
ซึ่งในครอบครัวของพวกเขายังประกอบด้วยลูกชายอีก 2 คน ที่ทั้งคู่เห็นว่าเด็กๆ ควรได้รับโอกาสในการเล่าเรียนและศึกษาหาความรู้ในระดับที่สูงกว่าตน เพื่อจะได้ประกอบอาชีพที่ดี มีอนาคต เพื่อกลับไปพัฒนาชุมชนของพวกเขา และเป็นเสาหลักค้ำจุนครอบครัวต่อไป
