How Should People Do

If people see a sign - that's make me thinking about how people do.

บ้านเกิดของฉันอยู่ที่นอกตัวเมืองในจังหวัดเชียงราย ทุก ๆ ครั้งที่ฉันต้องเดินทางไปเรียนมหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่ ฉันจะนั่งอยู่ข้าง ๆ เบาะคนขับอยู่เสมอ มันทำให้ฉันได้สังเกตและเห็นอะไรข้างทางมากมายระหว่างที่เดินทางไปกลับ หลายครั้งมันดูน่าเบื่อที่ถนนหนทางไม่ได้ดีมากนักในขณะที่เดินทาง แต่มันก็ทำให้ฉันเห็นอะไรบางอย่างที่ดูซ้ำซากแต่เป็นเอกลักษณ์ของมัน ในที่นี้ฉันจะพูดถึงสิ่งนั้น "ป้าย" เป็นสัญลักษณ์และเครื่องหมายที่ใช้ในการบอก ป่าวประกาศถึงรายละเอียดซึ่งเจ้าของป้ายต้องการจะบอกกับผู้คนที่ผ่านไปมา

สิ่งที่สามารถบอกความเหมือนและแตกต่างของป้ายนั้นสามารถดูได้จากจำนวนของตัวหนังสือ ขนาดของป้าย รวมถึงจุดประสงค์ของป้าย อาจจะเพื่อดึงดูดให้คนสนใจ หรือสั่งให้คนทำตามคำสั่งอย่างใดอย่างหนึ่ง อีกหนึ่งอยากที่ทำให้จุดประสงค์ของป้ายแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด คือการที่ป้ายนั้นถูกตั้งไว้ที่ไหน การที่ป้ายถูกวางไว้ในที่ซึ่งไม่สามารถหยุดดูได้ ป้ายนั้นจะมีความใหญ่สะดุดตา ตัวหนังสือน้อย สื่อสารให้ตรงประเด็นด้วยความรวดเร็ว เช่น ป้ายประกาศขายหรือเช่าที่ดินซึ่งอยู่ตามข้างทาง ซึ่งเป็นหนทางที่ถูกขยายออกมาจากตัวเมือง เป็นพื้นที่ซึ่งห่างไกลแต่เมื่อความเจริญเริ่มรุกคืบเข้ามาใกล้ พื้นที่ก็จะถูกปล่อยขายในราคาที่ดีดตัวสูงขึ้นมาก ในทางหนึ่งคือหากพื้นที่เหล่านี้ถูกขายให้กับนายทุน ความเจริญก็จะเข้ามาในพื้นที่ได้ง่ายขึ้น แต่ราคาของที่ดินทั้งหลายกลับดีดตัวขึ้นสูงทำให้หลายที่ไม่ถูกซื้อไปและรกร้างอยู่ตามเดิม

ป้ายเหล่านี้ผ่านระยะเวลานาน หลายป้ายก็ผุพังและเปื่อยไปตามกาลเวลา บางป้ายจะมีการเจาะรูสามเหลี่ยมไว้ทั่วป้ายเพราะว่าหากไม่เจาะไว้ ป้ายจะต้านลมละโดนพัดปลิวไป เมื่อฉันออกไปสำรวจตามหมู่บ้านรอบนอกที่ค่อนข้างห่างไกลจากตัวเมือง จะสามารถพบป้ายได้ยากกว่าในเมืองมาก หลาย ๆ ป้ายที่พบมักจะเป็นป้ายไวนิลที่ไม่ใช้งานแล้วนำมาบังแดดหรือฝนให้กับตัวบ้าน ซึ่งยากต่อการจัดประเภท แต่ฉันก็ได้เห็นป้ายอีกชนิดที่มีอยู่เยอะไม่แพ้กัน นั่นคือป้ายเงินกู้หรือเงินด่วน ให้นำสิ่งของที่ตนมีไปค้ำประกันจะสามารถกู้เงินได้

ป้ายนั้นถึงจะมีขนาดเล็กกว่ามาก แต่กลับมีรายละเอียดของตัวหนังสือเยอะมากกว่าป้ายประกาศเพื่อขายที่ อาจจะเป็นเพราะป้ายนี้อยู่ในเขตหมูบ้านซึ่งผู้คนใช้การสัญจรโดยรถคันเล็กเป็นหลัก เช่น มอเตอร์ไซค์ จักรยาน หรือซาเล้ง ผู้คนที่ต้องการเงินกู้จะถูกดึงดูดโดยตัวหนังสือที่พูดถึงเรื่องเงินได้ง่ายเพราะเป็นประเด็นหลักจึงใช้ฟอนต์ที่มีขนาดใหญ่และโดดเด่น แต่ที่ขาดไปไม่ได้เลยของป้ายทั้งสองนั้นคือช่องทางติดต่อเป็นเบอร์โทรศัพท์

ในขณะเดียวกันเมื่อฉันเข้าไปสำรวจในตัวเมือง ป้ายที่อยู่ในตัวเมืองนั้นมีความสั้นและกระชับกว่ามาก อีกทั้งไม่มีข้อความเพื่อสื่อสารว่าอยากติดต่อกลับ แต่เป็นป้ายคำสั่งที่ให้ผู้คนปฏิบัติตามโดยตรง สีสันในการใช้ป้ายจะเหมือนกันกับป้ายประกาศขายที่ดินเพราะต้องการให้ผู้คนนั้นเห็นได้อย่างชัดเจน ย้ำเตือน เน้นสีแดง ดำ ขาว หรือน้ำเงิน เพื่อให้เห็นความแตกต่างของจุดต่าง ๆ ชัดเจน แต่ในหลายป้ายนั้นก็ถูกทิ้งไว้ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ทำให้ผู้คนอาจจะผ่านไปผ่านมาด้วยความเคยชินก็ได้ ทำเพื่อสื่อสารกับผู้คนที่ขับรถผ่านไปมาและไม่สามารถหยุดอ่านกลางถนนได้

ป้ายห้ามซึ่งมีขนาดเล็กกว่านั้นนั่นคือป้ายห้ามสูบบุหรี่ ถูกติดอยู่ทั่วไปในบริเวณต่าง ๆ ของตัวเมือง หน้าร้านค้า สถานที่สาธารณะซึ่งมีผู้คนสัญจรจรไปมาอยู่ตลอด เพื่อความปลอดภัยของผู้คนที่อาจจะมีอาการแพ้ควันบุหรี่ และถึงแม้ป้ายนั้นจะมีขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือเล็กน้อยแต่กลับใส่รายละเอียดมากมายข้างในนั้น เป็นการห้ามแบบซ้ำซ้อนทั้งสัญลักษณ์ ตัวหนังสือ และภาษาที่หลากหลาย เพื่อให้ผู้คนที่เดินไปที่สามารถหยุดอ่านได้มองรายละเอียดภายในของป้ายห้ามนั้น

สุดท้ายแล้ว ป้ายนั้นเป็นสิ่งที่ทำมาเพื่อดึงความสนใจของผู้คนให้ทำตามจุดประสงค์ของเจ้าของป้าย แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกสงสัยในนัยยะบางอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างทุก ๆ ป้าย การที่ประเภทของป้ายในตัวเมืองและรอบนอกมีความเหมือนกันบางประการ และความต่างในบางประการในจุดประสงค์ของป้าย มันเป็นการบ่งบอกอะไรบางอย่างที่ทำให้รู้ว่าความเจริญของสังคมนั้นถูกแบ่งชัดเจนหรือไม่