บริการดูและผู้สูงอายุที่บ้าน หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า Buddy homecare คือธุรกิจเพื่อสังคมที่อยู่ภายใต้การดูแลของมูลนิธิพัฒนางานผู้สูงอายุ โดยให้โอกาสเยาวชนในพื้นที่ห่างไกลและขาดโอกาสที่จะเรียนหนังสือ ได้มีโอกาสเข้ามาเรียนรู้หลักสูตรการดูแลผู้สูงอายุระยะยาว เป็นเวลา 3 เดือน จากคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หลังจากจบหลักสูตรแล้ว เยาวชนเหล่านี้จะสามารถออกมาทำธุรกิจเพื่อสังคมกับ Buddy homecare และใช้ความรู้ความสามารถแบ่งปันไปช่วยเหลือผู้สูงอายุที่ยากไร้ ขาดคนดูแลผ่านทางมูลนิธิพัฒนางานผู้สูงอายุได้
นี หรือ นางสาวภาสินี ปู่ลา เด็กสาวอายุ 18 ปี จาก อ.แม่อาย จ.ชียงใหม่ เป็นหนึ่งในเยาวชนที่เข้าร่วมโครงการ Buddy homecare ขณะนี้เธออาศัยอยู่ที่ร้านขายของชำแห่งหนึ่ง ใน อ.สันกำแพง ซึ่งเป็นทั้งที่อยู่อาศัยและที่ทำงานของเธอ หน้าที่ของนีคือต้องดูแลคุณตาพิรุณ ผู้สูงอายุที่ป่วยเป็นโรคอัมพาตครึ่งซีก กิจวัตประจำวันของนีคือ ประเมินสุขภาพเบื้องต้น ทำกายภาพบำบัด ทำความสะอาดร่างกาย ดูแลเรื่องโภชนาการและความปลอดภัยในการรับประทานอาหาร พูดคุยกับคุณตาเพื่อเสริมสร้างกำลังใจให้เข้มแข็ง อำนวยความสะดวกในการใช้ชีวิตประจำวันและออกไปทำกิจกรรมนอกบ้านให้กับคุณตา เรียกได้ว่านีเป็นซีกซ้ายของตาพิรุณก็ว่าได้
นอกจากดูแลคุณตาแล้ว นียังแบ่งเวลาช่วยยายเพ็ญผู้เป็นภรรยาของตาพิรุณดูแลหลานฝาแฝดอีกด้วย จากการพูดคุยสอบถามกับยายเพ็ญซึ่งเป็นผู้ว่าจ้างน้องนี กล่าวว่า น้องนีสามารถช่วยแบ่งเบาภาระภายในบ้านไปได้มาก เพราะยายเพ็ญเองก็มีภาระมากมาย ทั้งขายของ และต้องดูแลหลานฝาแฝดชายหญิงที่อยู่ในวัยกำลังซน และยายเพ็ญเองก็รักและดูแลน้องนีเหมือนเป็นลูกหลานคนหนึ่ง
และเธอเองก็ดูแลคนในครอบครัวของของเจ้านายเหมือนเป็นคนในครอบครัวเธอเองเช่นกัน
เมื่อได้พูดคุยกับตาพิรุณ ถึงแม้การพูดการจาจะยังลำบากสำหรับผู้เป็นอัมพาตครึ่งซีก แต่ตาพิรุณก็ยังกล่างชมน้องนีไม่ขาดปาก ว่าสามารถทำให้ตามีความสะดวกสบายขึ้นมาก และเล่าว่าตอนที่น้องนีกลับบ้านที่ต่างอำเภอ ตาลำบากมากเพราะไม่มีคนดูแล ไม่ได้ขับถ่ายตลอดทั้งวันเพราะยายเพ็ญก็ไม่มีเวลาเข้ามาดูแล และไม่ได้อาบน้ำไปตลอดหลายวันที่น้องนีกลับบ้าน และทิ้งท้ายด้วยคำกล่าวติดตลกว่าจะไม่ให้น้องนีกลับบ้านอีกแล้ว
ขณะที่หญิงสาวในวัย 18 ปี คนอื่นๆกำลังเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ แต่น้องนีกลับเลือกที่จะทิ้งช่วยเวลาของเด็กวัยรุ่นทั่วๆไป เข้ามาทำงานเป็น Buddy homecare สิ่งที่เธอทำนั้นยิ่งใหญ่และสำคัญกับคนถึง 2 ครอบครัวด้วยกัน คือ ทั้งครอบครัวของผู้ว่าจ้างเธอ และเงินที่เธอได้รับยังส่งกลับไปดูแลครอบครัวของตัวเองอีกด้วย
กำลังใจที่สำคัญที่สุดของเธอคงหนีไม่พ้นครอบครัวที่เธอรัก
นอกจากภาระด้านการทำงานของนีที่ค่อนข้างหนักสำหรับเด็กสาวในวัย 18 ปีแล้ว นีก็ยังต้องแบ่งเวลามาอ่านหนังสือ ในการสอบครั้งสำคัญของเธอ เพื่อจบการศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ของระบบการศึกษานอกโรงเรียน
ถึงแม้หน้าที่ที่เธอได้รับจะหนัก แต่เธอก็พร้อมที่จะสู้ต่อไปเพื่อครอบครัวที่เธอรักจะได้สบาย
